Φαμπρ, Φρανσουά-Ξαβιέ-Πασκάλ

(Fabre, Μονπελιέ 1766 – 1837). Γάλλος ζωγράφος και χαράκτης. Αποφασιστική για τη μόρφωσή του υπήρξε η διδασκαλία του Ζ. Βιεν, σπουδαίου ερμηνευτή του κλασικισμού που εξελίχθηκε στη νεοκλασική τέχνη του Ζ. Δαβίδ, όπου τελειοποίησε τις σπουδές του ο Φ. Στη Ρώμη, όπου πήγε το 1787, παρέμεινε περίπου 40 χρόνια κι εκεί του απονεμήθηκε το Βραβείο της Ρώμης για κάποιον σπουδαίο ιστορικό πίνακα που συνέθεσε. Μετά από εκεί παρέμεινε έναν χρόνο στη Νάπολη και εγκαταστάθηκε κατόπιν στη Φλωρεντία, όπου δέθηκε με φιλία με τον Αλφιέρι και με την κόμησσα ντ’ Αλμπάνι, την οποία και παντρεύτηκε. Από τη μεγάλη συλλογή έργων και βιβλίων του Αλφιέρι, τα οποία κληρονόμησε η κόμησσα, χαρίστηκαν μερικά στη βιβλιοθήκη της Φλωρεντίας και άλλα στο μουσείο του Μονπελιέ που φέρει το όνομά του. Η τεράστια συλλογή των έργων του Φ. είναι εμπνευσμένη από θέματα ιστορικά, μυθολογικά και θρησκευτικά. Οι προσωπογραφίες κατέχουν εξέχουσα θέση και παριστάνουν σπουδαία πρόσωπα της εποχής, όπως του Βιτόριο Αλφιέρι, της κόμησσας Αλμπάνι κ.ά., και εκτίθενται στα μουσεία της Φλωρεντίας και του Φ. του Μομπελιέ. Όλες είναι φιλοτεχνημένες σε νεοκλασικό στίλ.